In mijn leven ben ik vaak voor vrouwen gevallen, waar ik beter bij uit de buurt had kunnen blijven. Vaak is dat niet zo erg. Een tijdje een beetje wazig en dan ging het wel weer.
Soms was het erger: Ik was gruwelijk verliefd.
Het is mij drie keer overkomen en steeds kostte het mij jaren van mijn leven. Jaren waarin ik verlamd was. Waarin er niets uit mijn handen kwam. Jaren die ik niet had willen leven.
Het eerste meisje waar ik echt gruwelijk verliefd op geweest ben, heette Nanette. Ik was maar een van de velen. Er moeten tientallen voor haar gevallen zijn. Ze was supervrouwelijk en veel meer dan ik, sukkeltje, aankon. Zo'n vrouw, die zonder dat ze er iets aan kon doen, jongens in complete verwarring bracht.
Onlangs ben ik begonnen met het, via Internet, opzoeken van mensen die ik lang niet gezien heb.
Ik had Nanette meer dan een kwart eeuw niet gezien.
Ze bleek een maand geleden het tijdelijke met het eeuwige verwisseld te hebben.
Zelden zo erg het gevoel van "net te laat" gehad.
Ik ben wat van slag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten