Intrigerende woorden (3) wildplassen

Heel lang geleden, de dino's waren net uitgestorven, leefde er een klein diertje (ik noem hem Jan) ergens op Gondwanaland of Laurasia.
Dit diertje deed overal waar hij wilde laten weten dat hij er geweest was een plasje. Heel handig, want plassen moest hij nogal eens. Hij leerde dit ook aan zijn zoontjes. en die weer aan hun zoontjes en die weer (hier stop ik maar, want anders wordt deze zin erg lang). Jan kreeg heel veel nakomelingen.
Jan hield veel van pitahaja's. Zijn kroost en nakroost ook. Maar de hoeveelheid pitahaja's was beperkt. Sommige kleine Jantjes besloten daarom om maar iets anders te gaan eten. Sommige gingen gras eten, andere gingen over op kariboes, weer andere gingen okkernoten kraken. Dat leidde tot het ontstaan van vele nieuwe soorten, want voor het eten van kariboes of okkernoten is een ander gebit nodig dan voor pitahaja's.

Zo'n zestig miljoen jaar later had Jan vele nakomelingen. Verdeeld over vele soorten. Allemaal deden ze bij tijd en wijle plasjes om te laten weten dat ze er geweest waren. De wijfjes ook om te laten weten dat ze vruchtbaar waren en de mannetjes om te laten weten dat ze niet wilden dat er andere mannetjes zich te opzichtig op hun terrein ophielden.
Sommig beestjes verloren nagenoeg hun hele olfactorische vermogens. Zij bleven echter veelal hun plasjes doen, meestal tegen een boom, soms ook tegen een struik of heg.

Ergens rond de millenniumwisseling ergerde iedereen zich aan hondepoep. Dat had de journalistiek bepaald door te vragen: "Ergert u zich aan hondepoep?" Nou, dat bleek! bijna iedereen ergerde zich wel een beetje aan hondepoep.
Maar na een paar jaar was het Nieuws er wel af en de journalistiek leeft van Nieuws.
En dus moesten ze iets Nieuws verzinnen.
Dat werd het woord "wildplassen".

En zo verdween een miljoenen jaren oud recht.