Heel lang geleden, de dino's waren net uitgestorven, leefde er een klein diertje (ik noem hem Jan) ergens op Gondwanaland of Laurasia.
Dit diertje deed overal waar hij wilde laten weten dat hij er geweest was een plasje. Heel handig, want plassen moest hij nogal eens. Hij leerde dit ook aan zijn zoontjes. en die weer aan hun zoontjes en die weer (hier stop ik maar, want anders wordt deze zin erg lang). Jan kreeg heel veel nakomelingen.
Jan hield veel van pitahaja's. Zijn kroost en nakroost ook. Maar de hoeveelheid pitahaja's was beperkt. Sommige kleine Jantjes besloten daarom om maar iets anders te gaan eten. Sommige gingen gras eten, andere gingen over op kariboes, weer andere gingen okkernoten kraken. Dat leidde tot het ontstaan van vele nieuwe soorten, want voor het eten van kariboes of okkernoten is een ander gebit nodig dan voor pitahaja's.
Zo'n zestig miljoen jaar later had Jan vele nakomelingen. Verdeeld over vele soorten. Allemaal deden ze bij tijd en wijle plasjes om te laten weten dat ze er geweest waren. De wijfjes ook om te laten weten dat ze vruchtbaar waren en de mannetjes om te laten weten dat ze niet wilden dat er andere mannetjes zich te opzichtig op hun terrein ophielden.
Sommig beestjes verloren nagenoeg hun hele olfactorische vermogens. Zij bleven echter veelal hun plasjes doen, meestal tegen een boom, soms ook tegen een struik of heg.
Ergens rond de millenniumwisseling ergerde iedereen zich aan hondepoep. Dat had de journalistiek bepaald door te vragen: "Ergert u zich aan hondepoep?" Nou, dat bleek! bijna iedereen ergerde zich wel een beetje aan hondepoep.
Maar na een paar jaar was het Nieuws er wel af en de journalistiek leeft van Nieuws.
En dus moesten ze iets Nieuws verzinnen.
Dat werd het woord "wildplassen".
En zo verdween een miljoenen jaren oud recht.
vrijdag 30 oktober 2009
dinsdag 20 oktober 2009
Intrigerende woorden (2) droplul
Wat is eigenlijk een "droplul"?
Een "droplul" is in ieder geval mannelijk - en er is geen vrouwelijk equivalent "spekkiekut" of zo.
Een droplul is minder erg dan een "lul" (als denigrerend (scheld-)woord) gebruikt.
Iemand die iets gezegd heeft dat mogelijk wat vervelend/storend was, maar niet heel kwalijk. Zoiets.
Wie zou ooit bedacht hebben om iemand uit te maken voor "droplul"?
Wonderlijk succes: "Droplul" is een blijvertje gebleken.
Een "droplul" is in ieder geval mannelijk - en er is geen vrouwelijk equivalent "spekkiekut" of zo.
Een droplul is minder erg dan een "lul" (als denigrerend (scheld-)woord) gebruikt.
Iemand die iets gezegd heeft dat mogelijk wat vervelend/storend was, maar niet heel kwalijk. Zoiets.
Wie zou ooit bedacht hebben om iemand uit te maken voor "droplul"?
Wonderlijk succes: "Droplul" is een blijvertje gebleken.
vrijdag 16 oktober 2009
Intrigerende woorden (1): glossolalie
Glossolalie.
Dit woord kwam ik voor het eerst tegen ergens halverwege de jaren '70.
De tweede en tevens vooralsnog laatste keer was een jaar of vijf geleden.
Beide keren in de betekenis van "uitstoten van (nagenoeg) betekenisloze klanken".
Wikipedia zegt er heel andere dingen over. Glossolalie is het spreken in tongen. Vele christelijke sektes houden er zich mee bezig. Maar, jammer voor hen, het komt ook buiten de christelijke wereld voor. En je hoeft er ook niet sprinkhanen voor te eten. Er is veel onderzoek naar gedaan door (para)psychologen en medici.
Kwootje uit wikipedia:
Dit woord kwam ik voor het eerst tegen ergens halverwege de jaren '70.
De tweede en tevens vooralsnog laatste keer was een jaar of vijf geleden.
Beide keren in de betekenis van "uitstoten van (nagenoeg) betekenisloze klanken".
Wikipedia zegt er heel andere dingen over. Glossolalie is het spreken in tongen. Vele christelijke sektes houden er zich mee bezig. Maar, jammer voor hen, het komt ook buiten de christelijke wereld voor. En je hoeft er ook niet sprinkhanen voor te eten. Er is veel onderzoek naar gedaan door (para)psychologen en medici.
Kwootje uit wikipedia:
De oudst bekende (vermoedelijke) optekening van glossolalie is te vinden in een van de gnostische geschriften die gevonden zijn in Nag Hammadi. Een deel van de tekst luidt:
- Een verborgen, onzichtbaar mysterie kwam tot uiting:
- iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
- EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
- oooooooooooooooooooooo
- uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
- eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
- aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
- OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Taal (1)
Talen hebben sinds mijn middelbareschooltijd mijn belangstelling gehad.
Ik had er tot dusverre te weinig aan gedaan. Voor dit soort dingen is het gelukkig nooit te laat. Voor taaldingen bestaat bijna nooit een deadline of een ultimatum. Sinds een tijdje ben ik bezig met Etruskisch. Ik kan nog weinig concreets laten zien, later meer dus.
Voorlopig moeten jullie, weinige lezers het doen met een lijstje mij intrigerende woorden.
dinsdag 13 oktober 2009
(Ik en) Wereldgeschiedenis(2)
De jaren '60.
Waren die nou echt zo bijzonder?
JA
Het was een tijd van verandering.
Misschien wel de belangrijkste gebeurtenis: Het Tweede Vaticaans Concilie (Later meer hierover).
Er kwam kleur.
Voor 1960 waren
alle auto's grijs (behalve ambulances)
alle telefoons zwart
alle mannen kleurloos.
Er kwamen verschillen tussen mensen.
Alle mannen van mijn leeftijd en ouder hebben ooit eens de tondeuse in hun nek gevoeld.
Het was regelrechte sensatie dat The Beatles haar tot half over hun oren droegen.
Alle mannen droegen grijze colbertjes. En ook de vrouwen, die wel iets meer vrijheid hadden, waren niet al te opzichtig gekleed. De minirok was een revolutie. Er was een liedje over "tien centimeter boven de knie". Dat was in het begin al erg gewaagd. Niet veel later werden de "bovenbroekjes" uitgevonden, bedoeld om mannen te behoeden voor hartaanvallen bij toevallige inkijk. Sliploos kwam voor, maar was heel zeldzaam.
De jaren '60 waren een explosie van creativiteit.
Talloze stromingen ontstonden in de Kunst en in de Muziek (Later meer).
Heel langzaam kwam de bevrijding van de vrouw op gang (Later meer hierover).
Zelf was ik een echte hippie. Eigenlijk nog steeds. Ik zie er alleen niet meer zo uit.
Waren die nou echt zo bijzonder?
JA
Het was een tijd van verandering.
Misschien wel de belangrijkste gebeurtenis: Het Tweede Vaticaans Concilie (Later meer hierover).
Er kwam kleur.
Voor 1960 waren
alle auto's grijs (behalve ambulances)
alle telefoons zwart
alle mannen kleurloos.
Er kwamen verschillen tussen mensen.
Alle mannen van mijn leeftijd en ouder hebben ooit eens de tondeuse in hun nek gevoeld.
Het was regelrechte sensatie dat The Beatles haar tot half over hun oren droegen.
Alle mannen droegen grijze colbertjes. En ook de vrouwen, die wel iets meer vrijheid hadden, waren niet al te opzichtig gekleed. De minirok was een revolutie. Er was een liedje over "tien centimeter boven de knie". Dat was in het begin al erg gewaagd. Niet veel later werden de "bovenbroekjes" uitgevonden, bedoeld om mannen te behoeden voor hartaanvallen bij toevallige inkijk. Sliploos kwam voor, maar was heel zeldzaam.
De jaren '60 waren een explosie van creativiteit.
Talloze stromingen ontstonden in de Kunst en in de Muziek (Later meer).
Heel langzaam kwam de bevrijding van de vrouw op gang (Later meer hierover).
Zelf was ik een echte hippie. Eigenlijk nog steeds. Ik zie er alleen niet meer zo uit.
4 mijl
Dit weekend is voor de 23e keer de "4 mijl" georganiseerd. Hollen tussen Haren en Groningen.
In de zomer van 2007 was ik bij mijn broer Geert op bezoek. Hij had net de marathon van Leeuwarden gedaan. Weliswaar (ivm de enorme hitte die dag) maar een halve, maar hij was desondanks knap moe.
We babbelden wat en besloten werd dat ik toch minstens de 4 mijl moest kunnen doen.
Net als Geert ben ik 100+ kilo zwaar. Maar met een beetje oefenen moest het kunnen, vond ik ook.
Begin 2008 brak ik mijn arm en Geert kreeg een hersenbloeding.
Geen 4 mijl. Niet in 2008. Niet in 2009. Waarschijnlijk nooit meer.
Aftakeling. Soms gaat het ongemerkt. Soms word je er genadeloos mee geconfronteerd.
In de zomer van 2007 was ik bij mijn broer Geert op bezoek. Hij had net de marathon van Leeuwarden gedaan. Weliswaar (ivm de enorme hitte die dag) maar een halve, maar hij was desondanks knap moe.
We babbelden wat en besloten werd dat ik toch minstens de 4 mijl moest kunnen doen.
Net als Geert ben ik 100+ kilo zwaar. Maar met een beetje oefenen moest het kunnen, vond ik ook.
Begin 2008 brak ik mijn arm en Geert kreeg een hersenbloeding.
Geen 4 mijl. Niet in 2008. Niet in 2009. Waarschijnlijk nooit meer.
Aftakeling. Soms gaat het ongemerkt. Soms word je er genadeloos mee geconfronteerd.
(Ik en) Muziek (2)
Bijna iedereen heeft wel speciale herinneringen aan bepaalde melodieën.
In mijn eerste postje over muziek schreef ik dit zinnetje.
Een paar dagen later schreef Jack of Heartzzz iets over "Father and son".
Zie mijn commentaartje aldaar.
Griezelig.
In mijn eerste postje over muziek schreef ik dit zinnetje.
Een paar dagen later schreef Jack of Heartzzz iets over "Father and son".
Zie mijn commentaartje aldaar.
Griezelig.
maandag 5 oktober 2009
Ik en vrouwen (1)
In mijn leven ben ik vaak voor vrouwen gevallen, waar ik beter bij uit de buurt had kunnen blijven. Vaak is dat niet zo erg. Een tijdje een beetje wazig en dan ging het wel weer.
Soms was het erger: Ik was gruwelijk verliefd.
Het is mij drie keer overkomen en steeds kostte het mij jaren van mijn leven. Jaren waarin ik verlamd was. Waarin er niets uit mijn handen kwam. Jaren die ik niet had willen leven.
Het eerste meisje waar ik echt gruwelijk verliefd op geweest ben, heette Nanette. Ik was maar een van de velen. Er moeten tientallen voor haar gevallen zijn. Ze was supervrouwelijk en veel meer dan ik, sukkeltje, aankon. Zo'n vrouw, die zonder dat ze er iets aan kon doen, jongens in complete verwarring bracht.
Onlangs ben ik begonnen met het, via Internet, opzoeken van mensen die ik lang niet gezien heb.
Ik had Nanette meer dan een kwart eeuw niet gezien.
Ze bleek een maand geleden het tijdelijke met het eeuwige verwisseld te hebben.
Zelden zo erg het gevoel van "net te laat" gehad.
Ik ben wat van slag.
Soms was het erger: Ik was gruwelijk verliefd.
Het is mij drie keer overkomen en steeds kostte het mij jaren van mijn leven. Jaren waarin ik verlamd was. Waarin er niets uit mijn handen kwam. Jaren die ik niet had willen leven.
Het eerste meisje waar ik echt gruwelijk verliefd op geweest ben, heette Nanette. Ik was maar een van de velen. Er moeten tientallen voor haar gevallen zijn. Ze was supervrouwelijk en veel meer dan ik, sukkeltje, aankon. Zo'n vrouw, die zonder dat ze er iets aan kon doen, jongens in complete verwarring bracht.
Onlangs ben ik begonnen met het, via Internet, opzoeken van mensen die ik lang niet gezien heb.
Ik had Nanette meer dan een kwart eeuw niet gezien.
Ze bleek een maand geleden het tijdelijke met het eeuwige verwisseld te hebben.
Zelden zo erg het gevoel van "net te laat" gehad.
Ik ben wat van slag.
Abonneren op:
Posts (Atom)
.jpg)