maandag 24 augustus 2009

Een blauwe of een roze.



Dit gaat over ouder worden.

Ik ben geboren in 1955 en ben binnenkort laagbejaard.
Af en toe wordt mij dat pijnlijk duidelijk gemaakt,
Bijvoorbeeld als ik een strippenkaart wil kopen en mij gevraagd wordt:
"Een blauwe of een roze?"(een roze is voor 65-plussers)
Of als de "Plus" met een interessante aanbieding voor mij komt. De Plus is een blad voor 55=Plussers.

Ouder worden gaat niet altijd ongemerkt.

Soms komt je langs zo'n pijnlijk mijlpaaltje.

In 1989 zei voor het eerst iemand "U" tegen mij.

10 jaar geleden stond voor het eerst iemand voor mij op in de bus.

2 jaar geleden zei iemand, die mij zag praten met een meisje van 17:
"Jij valt op te jonge meiden."
Onzin, dacht ik eerst, ik ben weliswaar niet bang voor jonge meiden maar ik val er niet speciaal op.
Later besefte ik dat het toch waar was. Ik val op vrouwen van voor in de dertig - en die zijn wel 20 jaar jonger dan ik.

2 opmerkingen:

  1. Zaterdag ging ik met de trein van Berlijn naar Groningen en er waren twee studentes die - net als ik met bepakte en bezakte fiets - dezelfde weg volgden. Zo kwam het dat we wat kletsten en elkaar hielpen met fietsen in- en uitladen & zo.

    Op het station wenste ik de dames nog een fijne avond.
    "U ook meneer," zei de knapste van de twee even voorkomend als blij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Minder erg dan het lijkt, Jack.
    Al weer een paar jaar is vousvoyeren weer hevig in de mode.
    Doen ze ook weer op school. Treurige zaak. Die lulhannesen voor de klas snappen nog steeds niet dat ze in dienst zijn van de leerlingen en niet andersom. En ze leveren pijnlijk vaak slecht werk af ook nog.

    Een van de leukere dingen van de jaren '60 is dat de "generatiekloof" een beetje geplempt is. Deze dames, samen bijna even oud als jij (?), gaan niet met je om alsof je op een andere planeet thuishoort. Dat was 40 jaar geleden echt anders.

    BeantwoordenVerwijderen