Afronden

55

Een maand geleden was het zover.

55

Anders dan met mijn 50e heb ik geen moeite met het bereiken van deze leeftijd.
Bij mijn 50e werd ik in korte tijd grijs en verslechterden mijn ogen zodanig dat ik een leesbril nodig had. Deze en nog wat andere narigheden maakten dat ik mij ervan bewust werd dat er iets moest gebeuren.

Nu ik 55 ben is er niet veel veranderd. Ik heb niets en ben ook niet gelukkig in mijn (relatieve) armoede.Maar ik ben, na een dieptepunt eind 2007, nu wel wat meer optimistisch.

55

Laagbejaard.
Eigenlijk wil ik mij daar niet bij neerleggen, maar het wordt steeds moeilijker om naar de toekomst te kijken.
Ik word waarschijnlijk niet oud.
Een doel van "Een blauwe of een roze" is dingen afronden.
Aan het werk kom ik niet meer (afgekeurd; een beetje vroeg maar ik ben wel blij met de rust).
Mijn bridgecarrière is (voorlopig?) voorbij.
Ik werk toe naar verbetering en stabilisatie van mijn gezondheid (mijn transplantatienier is ziek).
Ik weet al zo'n beetje waar mijn spullen heen moeten; het moet alleen nog even duidelijk op papier.
Dat soort dingen.